De knop van de verbeelding op tien en gaan

Te vroeg wakker met al die verhalen in het hoofd. Dan maar het nuttige met het aangename verenigen en vooruit lezen. Het boek van gisteren is uit. Zeb. is het volgende. De punt hoort erbij. Een groep van juf Cato door de ogen van iedere leerling afzonderlijk. Dat er een van hen een zebra(Zeb.) is, maakt niet uit. Veel absurdisme borrelt naar boven, maar…is het wel zo vreemd. Dat blijft de onderliggende vraag. Ik vond de illustraties van Joren Joshua naadloos bij het boek passen. Kunst en filosofie in een band, mooier kan haast niet. In de wereld van kinderen kan alles, de auteur Gideon Samson snapt dat. Zelfs de wetmatigheden gaan op de schop. Mooi om uit te gaan van vragen. Ook hier is niets wat het lijkt, maar als je een nieuwe stelling poneert, dan wordt het dat, zolang iedereen zich erachter schaart.

Als toetje na het boek een film van de NPO, omdat ik dacht dat het mijn herinneringen aan de school zou oproepen, maar het was een intrigerende film over een juf uit de onderbouw, die van poezie hield en een begaafd jongetje in haar groep kreeg, die kon dichten Ze wilde hem beschermen tegen de lege, digitale wereld, waar geen plaats meer was voor de Kunst. Die zou er voor zorgen, dat de jongen binnen de kortste keren zijn gave om te dichten zou verliezen. Op het eind schemert de drijfveer voor haar angst door. Ze heeft het zelf ook zo ervaren. In haar gedrevenheid schiet ze door en als zelfs het kind dat in de gaten heeft, is ze hem letterlijk en figuurlijk kwijt.

Het was in alle opzichten een vervreemdende film en misschien wel niet zo’n goed idee op de vroege ochtend. Het bleek een remake te zijn van de Israëlische film Haganenet uit 2014. Het zette wel weer aan het denken. Ooit had ik een meisje dat dol enthousiast elke ochtend bij de inloop ging knutselen en daarbij de hele knutselhoek op z’n kop zette, terwijl haar begeleider, bij alles wat ze aanpakte, waarschuwde. ‘Kijk uit, nee niet die lijm, netjes op de lijntjes, niet op elkaar, ga je handen wassen, denk om je jurk, geen vlekken op je schoenen maken’. Binnen drie maanden na binnenkomst had de knutselhoek bij de inloop de aantrekkingskracht verloren. Nog een paar maanden verder vond het meisje zelf ook veel ‘vies’. Kinderen hebben de ruimte hard nodig. Ieder kind heeft het recht om eigen fouten te maken, zodat ze ervan kunnen leren, een proces kunnen veranderen en verbeteren.,

Gisteren waarschuwde een wetenschapper voor de algoritmes en de onvrijheid daarvan, ook al lijkt het een bevrijding van overtollige informatie. Je eigen vrijwillige keuzes keurig gerangschikt bij elkaar zorgt ervoor dat het een gladde werkelijkheid wordt. Dan kom je geen boek of geen apparaat meer tegen, wat je uit je comfortzone kan halen. Het haalt het experiment eruit. Het is niet veilig, het is verstikkend. Ooit was ik op een school, waarbij ieder legoblokje gesorteerd was in de bakken op de juiste grootte. Geen rommelbak waar je van alles in tegen kon komen. Je kon er heel goed mee bouwen natuurlijk, het was makkelijk, je hoefde niet meer te zoeken. Toch leidde het ook niet meer naar zijwegen die je in kon slaan, als je ineens een andere vorm vond. Zo’n maakbare wereld is voor mij een onvrije wereld.

Ik hou van de grilligheid van de paden, de zijwegen, de intervallen, de onvoorzienigheden. Dat zorgt er juist voor dat er spanning is, dat de verwondering wordt gewekt, de fantasie gekieteld. Zoals de juf in de film het jongetje de kracht had moeten laten zien van de eigenheid binnen zijn eigen wereld. Niet door hem mee te slepen haar wereld in, maar door hem te sterken in zijn eigen ideeën.

Het is tweede pinksterdag en het weer belooft weinig goeds. Nog twee prentenboeken en een Kunstboek van Ted van Lieshout te gaan. Eerst even de benen strekken. Ik vrees dat het een ritje naar Amelisweerd wordt op de Hometrainer. Vooruit met de geit. De knop van de verbeelding op tien en gaan.

‘In 80 dagen de wereld rond’

Op naar Curacao. Op het papier kwam een interpretatie van Streetart en op het bord een hemels gerecht: Quesadilla’s.

Bereidingswijze

8 tortilla wraps
2 paprika’s naar keuze
2 uien
Groot zakje geraspte Oude kaas
500 gram gehakt
Grote zak IJsbergsla
1 zakje burrito/wrap/fajita kruiden
Cayennepeper
Groot bakje crème fraîche
Olijfolie/boterSnij de ui en paprika in kleine blokjes.
Bak het gehakt aan totdat het meeste vet uit het gehakt komt.
Giet het overtollige vet uit de pan.
Strooi de kruiden uit het zakje over het gehakt en meng deze goed door.
Voeg de ui en de paprika toe aan het gehakt, en bak deze 5-10 minuten mee.
Voeg tijdens het bakken wat cayennepeper toe naar eigen smaak.

Pak een koekenpan waar een wrap in zijn geheel in past, en breng deze op middelhoge temperatuur.
Doe wat boter/olie in de pan en leg de wrap er op.
Voeg dan, in redelijk vlot tempo, een kwart van de mix uit de wokpan toe.
Doe daar bovenop een hand ijsbergsla, en daar bovenop een hand geraspte kaas.
Leg ten slotte een tweede wrap hier bovenop, en druk deze voorzichtig aan.
Kijk met een spatel regelmatig hoe ver de wrap gebakken is, als deze bruin is is het tijd om de wrap om te draaien.
Leg een bord bovenop je quesadilla en druk hem aan. Haal de pan van het vuur en draai vervolgens de pan om, zodat de quesadilla op het bord komt te liggen.
Zet de pan terug op het vuur, en schuif de quesadilla in de pan zodat de koude wrap nu onderop ligt.
Kijk met een spatel regelmatig hoe ver de wrap gebakken is, als deze bruin is is het tijd om