Klein geluk in kwadraat

Dochterlief met kleindochter op bezoek betekent thee slempen, scharreluurtje met de kleine, die onverstoorbaar door het ‘grotemensengesprek’heen haar wereld uitbreidt met nieuwe ontdekkingen. De deur van de buffetkast in de keuken, open/dicht, open/dicht, de vingerpoppetjes in hun kleine theater van wollige stof, die óók om het hoofd past, een ‘Hide and Seek’, een slim spel, dat zij gebruikt om de vier stukken in te passen ongeacht de te zoeken dieren.

Ondertussen draait het bij ons om de verdieping. Hoe zorg je ervoor, dat iets niet eng of vies is, het lichaam bijvoorbeeld. Door de emotionele lading eraf te halen en het beestje bij de naam te noemen. Geen wonderlijke benaming er voor verzinnen, maar vertellen waar het om draait, als de kinderen zelf met vragen komen. Op die manier voorkom je vooroordelen en geladen begrippen. Aan de andere kant is er bij dochterlief en haar man het streven de kinderen te leren waar de eigen grenzen liggen en de vrijheid door te geven altijd de eigen keuze te maken. We kwamen op het gesprek omdat dochterlief ’s avonds over straat liep en er een man was, die insinuerende geluiden maakte naar haar toe. Ze vroeg zich terecht af hoe een man er toe komt om zich het recht toe te eigenen om bij een wildvreemde vrouw zo in te breken op de privacy.

Het komt overeen met een verhaal dat ik las in een van de columns van Roos Schlikker. Haar man was hooglijk verbaasd, dat ze ’s avonds met sleutels in haar hand liep en met de telefoon in de aanslag, klaar om uit te halen bij onraad. Het je opgejaagd voelen door de dreiging van eventuele mogelijke aanvallen. Of het feit dat je liever een andere route kiest, als er een groep jongeren staat op de hoek van de straat.

Bijna alle vrouwen hebben ooit weleens iets meegemaakt op dat gebied, ik ook en bij één naar voorval vertelde ik het mijn moeder. Die gaf het door aan mijn vader en de sessies op het politiebureau, waar hij werkte, in een eindeloos herhalen van wat me overkomen was, tegenover al die imponerende grote politieagenten, maakte de schaamte alleen maar groter. ik was acht jaar. Dat gevoel van schaamte. Om dat weg te poetsen moet je openheid van zaken blijven geven, daar waren we het over eens.

Ondertussen at ons kleintje een banaan en dribbelde in groot zelfvertrouwen in de wereld rond. Dat zelfvertrouwen behouden, die veiligheid voelen. Niet voor niets zeiden ze vroeger al: ‘Zalig zijn de onwetenden’ nu proberen er ‘Zalig zijn de wetenden’ van te maken. Aan dochterlief zal het niet liggen. Iets dat bewondering en respect oproept.

Oppassen bij de Benjamin stond er ’s middags op het programma. De boekjes erbij gepakt, de speelgoedkist geïnspecteerd en na de fles bedtijd. Liedjes zingen, boekjes lezen, het warme slaperige hoofdje dicht tegen me aan, troostrijk in deze tijd. Hij lag in bed nog een half uur te brabbelen en uiteindelijk werd het stil. Ik kreeg de televisie niet aan de praat, dus besloot ik op de NPO de film ‘Kapsalon’ te kijken. Zo zie je nog eens wat. Het begon net een beetje boeiend te worden toen de dementie zich langzaam maar zeker bij de, in het begin ‘spijkerharde’, oma openbaarde, maar daar reden ze alweer voor, een uur vroeger dan gedacht.

Twee bossen tulpen en een flesje wijn rijker toog ik huiswaarts. Veel te gek toch, maar wel heel lief. Ik appte dat het incidentele oppassen alleen maar een plus was. De warmte van een kind op schoot is een pure win-win situatie, daar kan een mens, als alleengaande oma weer wekenlang op teren. Klein geluk in kwadraat.

In ’80 dagen de wereld’ rond stuurde zoon mij naar Maleisïe, tenminste hij had Nasi gemaakt en ik had er ’s middags de gerechten voor de Nasi Lemak bijgemaakt, onder andere de Acar ketimun. Officieel eet je het voornamelijk met witte kokosrijst, maar dit smaakte heel goed. Een pittige acar, dat wel. Het bracht me ook bij de street-art van Maleisïe, de Penang in Georgetown. ( te snel geschetst dus ietwat uit proporties, het blijft handwerk)

Recept Nasi Lemak: 350 gram pandanrijst, 250 ml kokosmelk, 1 cm gember in dunne plakjes, 2 tenen knoflook in dunne pllakjes, een snuf zwarte peper, 2-3 samengebonden pandanbladeren, 2 hardgekookte eieren, geroosterde pinda’s, sambal badjak, 1 kleine komkommer, zout naar smaak, 1 sjalot, 350 ml water

Was, spoel en giet daarna de rijst af. Doe de rijst in een diepe pan. Voeg vervolgens het water en de kokosnootmelk toe. Roer alles goed om. Voeg de pandanbladeren, de gember, de ui, de knoflook en de zwarte peper toe. Breng de rijst aan de kook en draai vervolgens het vuur omlaag. Dek de pan af met een deksel en laat her rustig koken voor gedurende 8-10 minuten. Zodra het water is verdampt en in de rijst putjes zijn ontstaan, draai het vuur dan uit. Laat de rijst nog rustig nastomen in de pan.Snijd de komkommer in dunne plakken en snijd de hardgekookte eieren in tweeën. Schep de in kokosmelk gestoomde rijst op een bord. Voeg de sambal badjak, de plakken komkommer en de hardgekookte eieren aan de rijst toe. Voeg tot slot de geroosterde pinda’s toe.

Acar Ketimun

150 ml azijn
2 komkommers/2 tenen knoflook/1 rode peper (lombok)/1 sjalot/1 tl kunjit (kurkuma)/1 tl laos/1 el gula djawa (of suiker)/2 kemirinoten (optioneel)

Gebruik de beker van de staafmixer waarin alles fijn gehakt wordt. Mix hiervoor 1 sjalot, 2 teentjes knoflook, 1 rode peper, 2 kemirinoten (optioneel), 1 tl kurkuma en 1 tl laos tot een boemboe.Verwijder de zaadlijsten van de komkommers en snijd in halve maantjes van ongeveer een halve centimeter.Bak de boemboe kort aan in een scheutje olie en voeg hier vervolgens 1 el gula djawa (of suiker) en 150 ml azijn aan toe. Breng even aan de kook en zet het vuur zodra het kookt laag.Voeg de komkommer toe en verwarm nog even kort (2-3 minuutjes) mee. Voeg ook een scheutje zout toe. Af laten koelen in de koelkast. Selamat Makan