Land van tegenstellingen

De tocht naar Afghanistan ging over rozen. Om in de stemming te komen had ik al wat cultuur gesnoven en me verdiept in Abdul Ghafoor Breshna, een schilder, dichter, componist en regisseur. Met de muziek als begeleiding is een bepaalde sfeer snel opgeroepen en waan je je in de uitgestrekte berggebieden van het land. In de jaren ’80 ging ik voornamelijk dansend ‘de wereld rond’, nou ja, in bejaardentehuizen en bij volksfeesten, met de volksdansgroep Cioful. Hele choreografiën zitten naadloos in mijn hoofd en dringen naar voren bij het horen van de uitheemse klanken. Ze kunnen nog atijd de danser in mij wakker maken, al zal ik geen pas teveel meer zetten. De voorstellingen die Breshna geschilderd heeft, verhalen voor een deel de geschiedenis, veelal in zachte tinten. Een mooie gelegenheid om de aquarel tevoorschijn te halen en aan de slag te gaan, terwijl de taal, het Dari met de zangerige klanken, een dromerig verlangen vol weemoed en wensen wakker roept.

Na het schilderen was er een nieuwe uitdaging. Pitabrood bakken. Nu was ik wel bekend met de chapati uit India, maar Pitabroodjes is weer een ander verhaal. Eigenlijk niet moeiilijk en snel klaar. Voor het pitabrood heb je tarwebloem, water, gist, zout en een scheutje olie nodig. Alles goed door elkaar kneden en daarna de kom op een lauwwarme plaats zetten om het deeg te laten rijzen. Daarna het deeg in klein bolletjes verdelen en uitrollen tot schotelformaat. Hoe dunner hoe lekkerder. Mijn deegroller had ik ooit voor de klei op school gebruikt, maar met een gewassen wijnfles kom je een heel eind. Om en om bakken in een hete koekepan.

Intussen zocht ik de ingrediënten voor de Havij, de vegetarische linzen/groentensoep, bij elkaar en kwam zo tot de ontdekking dat er geen currypoeder aanwezig was en met de losse kruiden kwam ik wel een heel eind om een dergelijk mengsel samen te stellen, maar toch ontbrak er nog het een en ander. Een mooie gelegenheid om de groentenstoofpot met wat overgebleven tortilla’s naar dochterlief te brengen en kwark en curry te halen. Als alles bij elkaar staat op het aanrecht oogt het als een kunstwerk op zich. De bereiding was een fluitje van een cent. Alle goede voornemens ten spijt werd het toch weer een volle pan, maar dat was geen ramp want de jongste zoon en zijn vriendin lieten het zich ook aangenaam smaken. Alleen al het opdienen zorgt voor een kunstwerkje op zich.

Er liggen nog te veel te lezen boeken op de plank, anders had ik de Vliegeraar van Khaled Hosseini erbij gepakt. Het was een aangrijpend verhaal, waarbij alle gruwelijkheden, de val van de monarchie tot de instorting van het Talibanregime en de etnische spanningen tussen de Hazara- en de Pashtunbevolkingsgroepen, uit de doeken werd gedaan.

Als je je een voorstelling van dit land en zijn bevolking wil maken zijn de boeken een aanrader. Het tweede boek ‘Duizend schitterende zonnen’ geeft dertig jaar Afghanistan weer door de ogen van twee vrouwen. Dit boek kent gruwelijke passages, net als in ‘De Vliegeraar’, maar om een voorstelling te maken van het leven daar, is de film over dit boek onontbeerlijk. In het volgende filmfragment vertellen de acteurs hoe zij de film hebben ervaren. De grote kracht van Hosseini is het feit, dat hij in staat is, ondanks de verbetenheid van sommige karakters, nog steeds de menselijke kant te laten zien en de kracht die er schuilt in de onderdrukte vrouwen.

Vanmorgen ging mijn wijsvinger weer op reis en tikte Duitsland aan. Dat zou niet gauw het land van mijn keuze zijn en derhalve interessant. Het bleek om Midden Duitsland te gaan. Hier vergde een diepgaand onderzoek naar de traditionele ‘Schwäbische Maultaschen met spinazie en geroosterde tomaat’.

Ondertussen ga ik toch proberen de film op te sporen om nog een wijle in Afghanistan te blijven talmen, in dit prachtige maar ook hartverscheurende land van tegenstellingen.

Recept Havij:

Ingrediënten: Koriander, munt en peterselie, ongeveer vijf takjes van ieder, een ui, een wortel, twee teentjes knoflook, twee 5 gram currypoeder(Madras). 150 gram rode linzen, kwark, een blik tomaat in blokjes. Voorbereiding: Hak de kruiden fijn, snij dunne pplakken van de ui, de wortel en de knoflook. Bereiding: bak de ui, knoflook en wortel in een scheut olijfolie in een soeppan met een dikke boden. Voeg een liter water toe, samen met de gehakte tomaten en linzen. Brengop smaak met het currypoeder en een fikse snuf zout en peper. Laat 15-20 minuten pruttelen. Pureer de soep na die 15-20 minuten heel kort met een staafmixer of giet ‘m even over in een blender. Je kunt ook de helft van de verse kruiden mee pureren.(Ik heb hem grof gelaten). Hak de rest van de verse kruiden grof, die gebruik je straks als garnering. Serveer de soep met de verse kruiden, de yoghurt en de pitabroodjes. Nosje Jan!