Een wijs besluit

Het wachten was op het telefonisch consult van de longarts, die aan de hand van het longfunctie-onderzoek me een en ander zou vertellen. ‘In de middag’ is een vaag tijdsbegrip. Dat betekende nog geen boodschappen kunnen doen, dus ook niet voorbereiden, maar wel het achterstallige inhalen en voor dag 1 van mijn ‘reis om de wereld’, de kunst zoeken die bij mijn Italiaanse Ragù paste. Modigliani behoort tot de favorieten met zijn zo herkenbare en altijd wat bleke Betjes. Ik koos een eigen interpretatie van ‘De vrouw met het rode haar’. Aquarel op stevig papier. Ondertussen stoomde het flink bij de finale van ‘My Kitchen Rules’ en niet alleen uit de pannen, maar ook tussen de oren van de deelnemers.

Eindelijk weer eens mijn handige reiskit met aquarel uitpakken. Wat zal het fijn zijn als we straks de stad weer onveilig mogen maken met het opzetten van stadse schetsen. Het icoon van dag 2 was met viltstiften getekend en voor de volkskunst van dag 3 koos ik ook viltstiften. De Mexicaanse kunst kenmerkt zich vooral door een overdaad aan kleur. Het werd een echte kleurplaat, haha, maar het doodde de tijd en was eigenlijk een mooie manier van bezinning. Daarnaast kwam ik van alles te weten over de vele indianenstammen, de Spaanse overheersing en het verloren gaan van de indrukwekkende beschaving van de Azteken, de Maya’s en de Inca’s voor een groot deel. Een pittige les in wat star denken kan aanrichten door de eigen beschaving als zaligmakend te bestempelen.

De tijd vloog voorbij en om vier uur kwam dat begeerde telefoontje. Alles zag er goed uit, waarbij ik opmaakte dat het vooruit was gegaan. Dat had hij niet gezegd, antwoordde de longarts. Het was stabiel gebleven. Luisteren is een kunst op zich als er een wens staat te trappelen.

Tijd om boodschappen te doen voor de Tlayudas, bescheiden want de helft was al in huis. Nostalgisch muziekje van Juan Diego Flórez erbij en de toon was gezet. Niets heerlijker dan meegalmen op die lange uitgerekte uithalen. De hoeveelheden gingen terug tot 1/4 en dat lukte wonderbaarlijk goed. Feest in de keuken en feest op het bord, want het is een echte aanrader deze vegetarische Tlayudas. Als vleesvervanger ging de avocado erdoor.

Vanmorgen in alle vroegte vloog de vinger weer over de wereldkaart en bleef steken bij Afghanistan. Een kolfje naar mijn hand, die Afghaanse cultuur. Ze komt overeen met de Iraanse en ik ben benieuwd of de keuken ook overeenkomsten vertoont.

Ik realiseerde me ineens dat ik nog maar vijf dagen heb om ‘Zuurstofschuld’ van Toine Heijmans te lezen, want eigenlijk heeft de leesclub de 16e maart een afspraak staan. Zoom vinden we niet fijn. De kracht van de groep is het ongedwongen samenzijn en tussen de bedrijven door ook het uitwisselen van een persoonlijke verhaal. We besluiten steevast met een wijntje en wat lekkere hapjes. Heel goed om los te komen van de dagelijkse perikelen. Dat wordt tussen het ‘reizen’ door af en toe ook een berg beklimmen. Het recept dat op de rol staat voor vandaag is ‘Havij’ een vegetarische Afghaanse groentensoep met linzen en verse kruiden.

Met grilligheid trekken buiten de buien voorbij en laten af en toe zelfs een streep blauwe lucht en zon zien. De kauwen verschansen zich. Een wijs besluit.

Recept Tlayudas:

Ingrediënten: Zwarte bonen, radijs, wortel, witte kool, komkommer, avocado, koriander, limoen, zeezout, scheutje olie. Voorbereiding: Snij alles heel fijn, haal de zaadlijsten uit de komkommer. Bereiding: Maak een pasta van de zwarte bonen door ze te koken, koriander, een scheut olie en wat bonenvocht toe te voegen. Zet de staafmixer erop. De andere ingrediënten hussel je door elkaar, scheutje olie, het sap van de limoen erdoor en wat zeezout naar smaak. Met de bonenpasta besmeer je de tortilla, die je knapperig maakt op de gril of in de oven, het mengsel erop en klaar. Buen Apetito.