Samen glijden we de avond in

Er groeide een berenklauw in de buitenrand van de tuin aan het pad, dus te gevaarlijk. Ik hou van die prachtige monstrueuze planten, maar dan moeten ze wel op veilige afstand staan, in de bermen of zoals hier, aan de overkant van de sloot in de tuin van Copijn, de boomspecialist. De wijze waarop de bloemknop zich uit zijn cocon pelt is iedere keer weer een wonder. De natuur strooit met cadeautjes als je er open voor staat.

Aan de overkant van de sloot

De man die vrijwillig het terrein bijhoudt en onkruid wiedt heeft hem voor mij eruit gehaald met plastic handschoenen aan en moest diep graven. ‘Hij groeit door tot in Australië’, grapte hij, want de pen zat diep. Het deed me denken aan school en de tunnels die de kinderen groeven in de zandbak, waarbij ze ook altijd naar de andere kant van de wereld wilden, wat weer goed was voor een geografisch onderzoek. Waar zaten wij en wat was dan de andere kant. Hilarisch.

Om hem er door te kunnen laten gaan met de traktor snoeide ik van te voren als een haas de wilgen aan de achterkant. Het groeit met dit weer tegen de klippen op. Achterbuuf kwam trots vertellen over de nieuwbakken kleinzoon en van de buuf schuinachter kreeg ik alweer de titel van een nieuw boek. Ik mag van mezelf echter niets meer aanschaffen voor ik het stapeltje te lezen boeken heb geslecht.  De aanrader was een biografie van de hand van Elisabeth Lejinse over twee freules, de zusjes Cécile (1866) en Elsa (1868) de Jong van Beek en Donk, twee strijdbare freules, die een roerig leven hebben geleid.

Een bruin zandoogje trok de aandacht, dankzij het veelvuldig bloeien in de tuin vinden steeds meer soorten hun weg. Het gonst en het bromt hier aan alle kanten. Ik dacht dat de moerbei alweer volop in vrucht stond, zonder haar nader te inspecteren, maar toen ik dichterbij kwam bleek het de bramentak die er bovenuit stak. De bril is denk ik aan vervanging toe. Dichterbij zagen we de vruchtjes klein en onrijp in de oksels zitten. Geduld is een schone zaak nog even wachten en dan kan er moerbei-jam worden gemaakt. De bramen schieten al aardig op. Ze zijn mooi groot en vol.

Als ik uit de tuin loop kan ik niet anders dan nog een keer de Bergamot vereeuwigen, die zich zo trouw en dankbaar aan het uitbreiden is. De buurman op de hoek haast zich voort, er is teveel te doen en hij heeft te weinig tijd. Groeizaam in alles, dit weer, dus ook het onkruid tiert welig. De zwanenbloem steekt fier haar prachtige roze schermen boven het water uit aan de slootkant. Deze mooie moerasplant gedijdt hier goed. Getroffen door de schoonheid vergeet ik een foto te maken.

Thuis zoek ik het boek van de beide freules op. De zonen hebben een verhandeling over wat gezond eten is. De jongste was de hoeveelheden vergeten die hij vroeger aan snoepgoed en blikjes aankon. ‘Echt?’vraagt hij  ons met ogen groot als schoteltjes. Hij houdt er nu een zeer uitgebalanceerd dieet op na, de hoeveelheden gewogen, de verschillende ingrediënten in balans. Elke ochtend maakt hij de maaltijd voor die dag klaar voor hij naar het werk gaat. Ik heb bewondering voor die discipline, want hij houdt het al bijna twee jaar vol.

Ik kom die avond niet verder dan de kwart pizza van gisteren. Die nog steeds heerlijk smaakt. Pluis nestelt zich gezellig naast me op de bank. Samen glijden we de avond in.