De keuze is gemaakt

De groep had zin in een duik in het verleden. Ze stonden te griezelen om de vuile luiers bij de wasteil, alvoor het begonnen was.  Iedereen deed mee en was enthousiast. Voorlopig weer even de laatste van een reeks van vijf keer. Het schuieren en schrobben vonden ze nog het leukst. Twee meisjes bedelden om nog een keer extra. Met tijd over kregen ze die bonus. De buien waren in de ochtend al geweest. We hielden het droog met slechts gespetter in de teil. Ongeloof over de afwezigheid in 1910 van telefoon, iphone, ipad. ‘Maar computers toch wel’. ‘Nee, zelfs die niet’. Ogen als schoteltjes zo groot. ‘Wat deden jullie dan?” De oude Jan vertelde van boven slootjes hangen, voorntjes vangen, werken op het schip. Gebreide zwempakken, die nat, uitlubberden tot op de knieën. Nog voel ik de wol schuren, want die bleven tot in de jaren vijftig bestaan, evenals de wollen borstrokken en onderbroeken.

Ruim op tijd bij dochterlief, die een vergadering had en met de kleine zat. Drie uurtjes prime time met kleindochter. Dat laat je je niet ontglippen. Ze had eerst een middagslaapje. Maar ja, de buren waren aan het verbouwen, wat niet op fluistersterkte ging. Met het drillen van de boor werd ze weer wakker. Voetje voor voetje van de trap geklost, die smaller was dan bij ons thuis. De regen hing in tranen aan de boom van de buren. Mooie kleine parels tussen het git.

Zodra het droog werd, konden we de kuierlatten nemen. Kind in haar berenjas de wagen in. Een ouderwets blokje om met het kleine geluk. Een laat bloeiende roos, de oude vertrouwde boogbrug, waar de treinen over denderen, een gouden kleed aan de boom en eronder, een Minoespoes met een koeienpak aan, het was er allemaal. Een zichtbaar genieten in de wagen van de voorbij scherende wolken, het licht, de lucht.

Aan tafel met korstjes brood om op te sabbelen komen de liedjes van ooit. Suja, suja, Klap eens in je handjes, Draai het wieletje, en voor de zoveelste keer ging Berend Botje naar Amerika. We lezen het boekje, hoe doet de koe en spelen spelletjes. Kiekeboe (wegduiken achter het boekje) Hompeltje en pompeltje, komt een muisje aangelopen. Bij het kietelen kraait ze het uit.  Er is maar weinig nodig om geluk te vangen.

Langzaam druppelt de familie weer binnen. Moegewerkt, uitgespeeld. Op de terugweg plenst het weer.

Vandaag brak de dag open in zonneschijn, stralend en wel. Heel anders dan de somberte van de afgelopen dagen.  In de plataan voor het raam wedijveren kauwtjes met een vlucht grasparkieten, die sneller zijn en aftroeven. De kauwtjes maken zich groot en groeperen. Koolmeesjes mogen er tussendoor wippen als een toonbeeld van eeuwige vrede. De twee rivalen voeren duikvluchten uit en buitelend laten ze hun schelle roep horen en het luide ‘Kauw Kauw’. Ik hoop dat ze de weg naar de pinda’s vinden, maar vooralsnog heeft de boom voldoende aan eten in huis.

Pluis wil naar buiten. Ze ligt tussen de planten, dik in haar wintervacht, elke vogelvlucht te bestuderen. Gezapig en ervaren. De pinda’s en de bolletjes hangen, veilig voor haar lekkere trek, voor, op de galerij. Buiten zijn ze bezig aan de entree. De hele glaswand eruit en een groot gapend gat, met alarmerende rood/witte linten afgezet. De flatrenovatie is bijna gedaan. Sint komt zo de pakjes brengen, verkleed als postbezorger. Zondag kan het feest beginnen en ik aarzel. Pepernoten bakken of pepernoten kopen. De lucht alleen al is zo op en top ouderwets Sinterklaas. Ongemerkt neurie ik ‘Een pop met vlechten in het haar’. Doorslaggevend. De keuze is gemaakt.