Met een lantaarntje te zoeken

Er komt een filmpje langs op FaceBook met een boodschap voor jonge vrouwen. Het zijn Amerikaanse oudere vrouwen die waarschuwen om meer in het hier te leven. ‘Being’ in plaats van ‘Doing’. Niets nieuws onder de zon zou je denken. Zijn of doen. In de ontologie binnen de filosofie houdt men zich al langer bezig met dit vraagstuk. Vanuit de oudheid  is het zijn: ‘Ik ben, dus ik besta’, iets om je gedachten op stuk te bijten. Niets heerlijker dan te bedenken wat de betekenis is van de aard der dingen. Waartoe zijn wij op aarde. De invulling ervan is divers.

In die boodschap van alle grijzende vrouwen die langs komen, sluimert een onderliggende toon. Die van de spijt. Ze willen hun ervaring delen door datgene, wat ze gemist hebben met het leven te leven zoals zich het aandiende, kenbaar te maken. Mee te gaan in de vaart der volkeren en minder alert te zijn op het kleine Leven, geluksmomenten omarmen, het genieten van de subtiele parels die ons omringen.. ‘Kalmer aan’ zeggen ze. In de fase waarin ik nu verkeer, ook een oudere vrouw, ben ik bij machte om mijn  gemis met jullie te delen. Inderdaad had ik als jonge kraakverse  moeder willen genieten van de schoonheid van het moederschap. Op dat moment was ik enkel in staat om het huilen en de poepluiers, de razende hormonen en de enorme verantwoordelijkheid als een domper op de beleving te zien. Is dat alles….zong Doe Maar al in navolging van dat ene prachtige lied van Peggy Lee ‘Is that all there is, my friend’…ook een weerspiegeling van de bovenstaande boodschap.

‘Het leven gaat voorbij’, zong André Hazes. Een grotere waarheid is er niet. Zijn boodschap aan de mensheid en vooral aan zijn kleine jongen is:

‘Er is zo weinig tijd dus leef, want jij bent vrij
Maar doe het wel verstandig. Maak de mensen blij
Dan zul je echt gelukkig zijn’

Ook hier gaat het weer om iets minder wezenlijks. De vrouwen uit dat bewuste filmpje zeggen slechts: Stop met ‘Doen’ van al die dingen die we noodzakelijk achten, maar die enkel en alleen maar een gemeenschap dienen en niet de handeling, nee, gedetailleerder nog, die enkel en alleen maar de handeling dienen en niet de beleving daarvan.

Er is een voordeel aan een korte nachtrust. De stille momenten in de aanloop naar de schemer toe, de donkere nacht, waarin de lantaarns pinkelen en af en toe een verdwaalde auto het leven voorbij rijdt, zijn bij uitstek geschikt om stil te staan, pas op de plaats te doen voor overpeinzing. In de hectiek van alle dag wordt vaker gevraagd om bewustwording, mindfulness, yoga, het zijn de kringen rond de steen in de rivier, die ‘Bewust Zijn’ heet in het hier en nu. Herleid de gedachte direct tot de handeling. Ik pak het kindervoetje vast, dat zachte mollige kleine kindervoetje, met de vetkussentjes, de geur van babyhuid, het wonder, de kleine nageltjes, er bestaat op dat moment niets anders dan dat voetje, de baby en ik. Genieten in de hoogste graad.

Een vrouw zegt: ‘Wat zou het kostbaar zijn geweest als ik de nachtzoenen had uitgebreid in plaats van de volgende ochtend te zeuren over het opstaan en het ontbijt’. Vooral dat laatste. Je bewust zijn van het feit dat bij alles, waar je over zeurt, ook een keerzijde aan de medaille zit. Wat/als in de perfecte zin van het woord. Wat als ik daar meer aandacht voor had en daar minder voor in plaats van andersom. Stop met je druk maken over allerlei vermeende ‘gewichtige’ zaken, zoek het waarachtige belang. Dat is waarom het me raakte. Stop met doen. Zorg dat je er bent op de cruciale momenten, die groot zijn in hun bescheidenheid en soms met een lantaarntje te zoeken.